10 นักฟุตบอลยอดเยี่ยมตลอดกาลของเกาหลีใต้

เกาหลีใต้เป็นแชมป์อย่างไร้ข้อโต้แย้ง พวกเขามีส่วนร่วมในการแข่งขันมากกว่าทีมอื่น ๆ จากทวีปนี้ และการเข้าถึงรอบรองชนะเลิศในขณะที่เป็นเจ้าภาพร่วมในปี 2545 ถือเป็นผลงานที่ดีที่สุดของทีมในเอเชีย

>> เว็บไซต์เดิมพันที่ดีที่สุด (2024)

พวกเขาจะจดจำการมีส่วนร่วมครั้งแรกในรอบชิงชนะเลิศเมื่อพวกเขาถูกฮังการีทุบ 9-0 โดย Ferenc Puskas ที่ได้รับแรงบันดาลใจจากฮังการีก่อนที่จะล้มตุรกี 7-0 ในเกมสุดท้ายของกลุ่ม

พวกเขาปรับตัวเข้ากับชีวิตบนเวทีที่ยิ่งใหญ่ที่สุดได้ และการเดินทางไปบราซิลในช่วงซัมเมอร์นี้จะเป็นการปรากฏตัวครั้งที่แปดติดต่อกันในการแข่งขัน

 

 

10. ซอล กี-ฮยอน (2000-09, 83 นัด, 19 ประตู)

Seol Ki-hyeon เป็นหนึ่งในชาวเกาหลีใต้จำนวนมากขึ้นที่ได้เล่นในพรีเมียร์ลีกในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา โดยก่อนหน้านี้เคยเล่นให้กับ Wolverhampton Wanderers, Reading และ Fulham ก่อนเข้าร่วมวูล์ฟแฮมป์ตัน กองหน้ารายนี้สร้างประวัติศาสตร์เมื่อเขากลายเป็นชาวเกาหลีใต้คนแรกที่ทำประตูในแชมเปี้ยนส์ลีกขณะเล่นให้กับอันเดอร์เลชท์ ระหว่างดำรงตำแหน่งในเบลเยียม เขาคว้าแชมป์ลีกและทำแฮตทริกในซูเปอร์คัพได้ในเวลาเพียง 12 นาที ซอลเป็นผู้เล่นคนสำคัญในการเดินทางอันเหลือเชื่อของประเทศของเขาไปสู่รอบรองชนะเลิศฟุตบอลโลกปี 2002 โดยทำประตูตีเสมอให้กับอิตาลีซึ่งทำให้เกาหลีอยู่บนเส้นทางสู่ช่วงเวลาที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์กีฬาของพวกเขา ผลงานของเขาในทัวร์นาเมนต์นั้นดีมากจนได้รับการเสนอชื่อเข้าชิงรางวัล Ballon d’Or ในปี 2545

 

 

9. ชอย ซุน-โฮ (1980-91, 94 นัด, 30 ประตู)

ชอย ซุน-โฮ มีโอกาสเพียงเล็กน้อยที่จะฉายแววในเวทีระดับนานาชาติ เพราะเขาใช้เวลาส่วนใหญ่ในอาชีพค้าแข้งกับสโมสรในประเทศของเขาเอง แต่เมื่อมีโอกาสเช่นนี้ พระองค์ก็ทรงใช้โอกาสนั้นให้เกิดประโยชน์สูงสุด ชอยจบการแข่งขัน AFC Asian Cup ในฐานะผู้ทำประตูสูงสุดของการแข่งขันด้วย 7 ประตูเมื่ออายุ 18 ปี กลายเป็นผู้เล่นที่อายุน้อยที่สุดในการแข่งขันที่ทำได้ อย่างไรก็ตาม ผลงานที่ดีที่สุดของเขาคือในฟุตบอลโลกปี 1986 เมื่อเขายิงประตูสุดสวยในเกมป้องกันแชมป์อิตาลี เขาเล่นให้กับทีมชาติ 94 นัดและยิงได้ 30 ประตูรวมถึงผลงานที่น่าประทับใจในปี 1985 เมื่อเขายิงได้ 7 ประตูจาก 12 เกมเท่านั้น ในประเทศ เขาคว้าแชมป์เคลีก 2 สมัย และจบด้วยการเป็นรองแชมป์ 3 สมัย

 

 

 

8. อีดงกุก (1998-ปัจจุบัน, 99 นัด, 30 ประตู)

หากอีดงกุกแสดงศักยภาพสูงสุดของเขา เขาอาจเป็นภัยคุกคามต่ออันดับต้น ๆ ของรายการนี้ แฟนๆ ขนานนาม Lee ว่า ‘Lazy Genius’ เพราะพวกเขาเชื่อว่าอัตราการทำงานของเขาไม่ตรงกับความสามารถของเขา เขาถูกทิ้งให้อยู่ในทีมฟุตบอลโลก 2002 ของกุส ฮิดดิ้งค์ แม้ว่าจะเคยเล่นมาแล้ว 4 ปีก่อนหน้านี้ และจบด้วยตำแหน่งผู้ทำประตูสูงสุดในเอเอฟซี เอเชียน คัพ 2000 อาชีพการค้าแข้งระหว่างประเทศของเขายังคงดำเนินต่อไปเมื่อเขาพลาดการแข่งขันฟุตบอลโลกปี 2549 เนื่องจากอาการบาดเจ็บหลังจากถูกกันออกจากทีมเป็นเวลาหนึ่งปีระหว่างปี 2550 ถึง 2551 ในปี 2553 เขาได้ปรากฏตัวครั้งที่สองในรอบชิงชนะเลิศแต่ไม่ได้ลงตัวจริงอีกต่อไป ตลอดอาชีพสโมสร เขาเล่นให้กับแวร์เดอร์ เบรเมน และมิดเดิ้ลสโบรช์ แม้ว่าเขาจะประสบความสำเร็จสูงสุดในบ้านเกิดก็ตาม เขาคว้าแชมป์เคลีกสองรายการและแชมป์สโมสรเอเชียในขณะที่อยู่ที่นั่น และได้รับรางวัล MVP ของลีกสองครั้ง

 

 

7. Kim Joo-sung (1985-96, 77 แคป, 14 ประตู)

Kim Joo-sung ผู้เล่นอีกคนที่ใช้เวลาในเยอรมนีในช่วงอาชีพสโมสรของเขา ใช้เวลาสองฤดูกาลกับ Bochum ก่อนที่จะกลับไปที่ Daewoo Royals ในเกาหลี คิม นักเตะสารพัดประโยชน์ที่สามารถเล่นได้ทั้งกองหน้า กองกลาง หรือเกมรับ ลงเล่นให้ทีมชาติไป 77 ครั้งตลอดอาชีพค้าแข้ง 11 ปี คิมเล่นในการแข่งขันฟุตบอลโลก 3 ครั้งและโอลิมปิกฤดูร้อน 1988 เป็นเวลา 11 ปี โดยพื้นฐานแล้วเขาได้รับการยอมรับว่าเป็นผู้เล่นเอเชียที่ดีที่สุดในฟุตบอลต่างประเทศในขณะนั้น และส่งผลให้เขาได้รับรางวัลนักฟุตบอลยอดเยี่ยมแห่งปีของเอเชีย 3 สมัยซ้อนระหว่างปี 2532 ถึง 2534 เขาได้รับรางวัล K-League MVP สองครั้ง และได้รับรางวัลผู้เล่นยอดเยี่ยมใน Asian Cup และ Dynasty Cup ในปี 1988 และ 1990 ตามลำดับ เขาได้รับการจัดอันดับให้เป็นนักฟุตบอลเอเชียที่ดีที่สุดอันดับสองแห่งศตวรรษที่ 20 โดยสมาคมประวัติศาสตร์และสถิติฟุตบอลระหว่างประเทศ (IFFHS)

 

 

6. ฮวาง ซุน-ฮงห์(1988-2002, 103 นัด, 50 ประตู)

Hwang Sun-hong อยู่ในช่วงอายุ 30 กลางๆ เมื่อฟุตบอลโลกปี 2002 เริ่มขึ้น แต่เขายังคงเป็นองค์ประกอบสำคัญของทีมที่ผ่านเข้าสู่รอบรองชนะเลิศ อันที่จริง เขายิงประตูแรกในทัวร์นาเมนต์ ขับเคลื่อนพวกเขาไปสู่ชัยชนะในฟุตบอลโลกครั้งแรก ด้วยการยิงประตูของเขา เขากลายเป็นหนึ่งในผู้เล่นที่หายากที่จะบรรลุเป้าหมายในทีมชาติครึ่งศตวรรษ และอัตราส่วนของเขาประมาณหนึ่งต่อสองเกมก็เป็นสิ่งที่น่าจดจำอย่างมาก ประตูที่น่าจดจำที่สุดของเขาเกิดขึ้นในช่วงฟุตบอลโลกปี 1994 เมื่อเขาทำประตูใส่แชมป์เก่าอย่างเยอรมนี ระหว่างการแข่งขันคอนเฟดเดอเรชันส์คัพปี 2544 เขาทำประตูใส่เม็กซิโกและออสเตรเลีย จบการแข่งขันในฐานะผู้ทำประตูสูงสุดร่วมของการแข่งขัน เขาปรากฏตัวในการแข่งขันฟุตบอลโลกสามครั้งโดยพลาดการแข่งขันในปี 1998 เนื่องจากอาการบาดเจ็บ

 

 

 

5. ลี ยองพโย (1999-2011, 127 นัด, 5 ประตู)

กองเชียร์ท็อตแน่ม ฮ็อทสเปอร์ จะหวนนึกถึง ลี ยอง-เปียว จากการที่เขาอยู่ที่ไวท์ ฮาร์ท เลน 3 ปี ซึ่งเขาคว้าแชมป์ลีก คัพ และลงสนามเกือบ 100 เกม ขณะที่อยู่ในอังกฤษ เขาเคยถูกโรม่าตามจีบ แต่สุดท้ายก็เลือกย้ายไปร่วมทีมโบรุสเซีย ดอร์ทมุนด์ในปี 2008 ลีเคยคว้าแชมป์ลีก 2 สมัยและเคเอ็นวีบี คัพกับพีเอสวีภายใต้การคุมทีมของกุส ฮิดดิ้งค์ ซึ่งเคยเล่นแบ็คซ้ายในฟุตบอลโลก 2002 ด้วย ในการแข่งขันนั้น เขาโดดเด่นเมื่อเกาหลีก้าวเข้าสู่รอบรองชนะเลิศต่อหน้าแฟน ๆ ในประเทศ เขาลงเล่นให้ทีมชาติไป 127 นัด ทำให้เขากลายเป็นผู้เล่นที่มีโอกาสติดทีมชาติมากที่สุดเป็นอันดับ 3 ในประวัติศาสตร์เกาหลีใต้ ก่อนจะแขวนสตั๊ดเมื่อปีที่แล้วหลังจากอยู่กับทีมแวนคูเวอร์ ไวต์แคปได้ไม่นาน

 

 

4. ลี วุน-แจ (1994-2010, 132 นัด, ไม่มีประตู)

Lee Woon-jae ผู้เล่นที่ได้รับการยอมรับว่าเป็นผู้รักษาประตูที่ดีที่สุดของเกาหลี อยู่เหนือ Lee Young-pyo ในรายการที่ปรากฏตัวตลอดกาล ฮอง เมียง-โบ ผ่านการลงเล่นเพียง 132 นัดเท่านั้น และเขาเล่นในฟุตบอลโลก 4 ครั้ง ทำให้เขาเป็นหนึ่งในผู้เล่นเอเชียเพียง 7 คนเท่านั้นที่ทำได้ เขาเล่นในทัวร์นาเมนต์ในปี 1994, 2006 และ 2010 แต่ผลงานที่ดีที่สุดของเขาคือในปี 2002 เมื่อเขาช่วยให้เกาหลีเข้าถึงรอบรองชนะเลิศ ลีจะมีบทบาทสำคัญในรอบก่อนรองชนะเลิศ โดยหยุดจุดโทษของ Joaquin ในการดวลจุดโทษกับสเปนเพื่อช่วยทีมของเขาในการสร้างประวัติศาสตร์ด้วยการไปถึงรอบ 4 ทีมสุดท้าย ลีคว้าแชมป์เคลีก 4 สมัยในระดับสโมสร 6 ถ้วย และแชมป์เอเอฟซีแชมเปียนส์ลีก 2001-02 กับซูวอน บลูวิงส์ ในปี 2008 เขาได้รับเลือกให้เป็นผู้เล่น MVP ของลีก และอีกหนึ่งปีต่อมา เขาก็ได้รับรางวัลเทียบเท่ากับการแข่งขัน FA Cup ของเกาหลี

 

 

3. ฮง มยองโบ (1990-2002, 136 นัด, 10 ประตู)

แม้ว่าเกาหลีใต้จะผ่านเข้าสู่รอบรองชนะเลิศฟุตบอลโลกในปี 2545 ได้อย่างน่าทึ่ง แต่ก็ไม่มีผู้เล่นคนใดที่สร้างความประทับใจให้กับหงส์แดงได้มากไปกว่าฮง เมียงโบ กัปตันทีม กองหลังที่มีพรสวรรค์ทำให้เขามีตำแหน่งใน All-Star Team และ Bronze Ball สำหรับผู้เล่นที่ดีที่สุดอันดับสามของทัวร์นาเมนต์ รองจาก Oliver Kahn และ Cristiano Ronaldo ก่อนที่บอลจะเตะในปี 2545 ฮองสร้างประวัติศาสตร์ด้วยการเป็นผู้เล่นเอเชียคนแรกที่เข้าร่วมการแข่งขันฟุตบอลโลกสี่ครั้งติดต่อกัน นอกจากนี้ เขายังมีส่วนสำคัญในปี 1994 โดยยิงหนึ่งประตูและแอสซิสต์อีกประตูหนึ่งเพื่อให้ทีมของเขากลับมาได้อย่างน่าทึ่งที่เสมอกับสเปน 2-2 ก่อนจะทำประตูได้หนึ่งประตูและทำอีกประตูได้ในเกมที่เอาชนะแชมป์เก่าอย่างเยอรมนี 3-2 ฮง นักเตะที่มีผลงานมากที่สุดในประวัติศาสตร์เกาหลีใต้ ยังเป็นผู้ชายคนเดียวจากประเทศของเขาที่ได้รับการเสนอชื่อให้อยู่ใน 100 อันดับแรกของฟีฟ่า – การคัดเลือกผู้เล่นที่มีชีวิต 125 อันดับแรกของเปเล่ในปี 2547 ฮง ผู้จัดการทีมชาติคนปัจจุบันจะบิน ไปฟุตบอลโลกในช่วงซัมเมอร์นี้ด้วยความหวังที่จะนำทีมไปสู่ผลงานประวัติศาสตร์อีกครั้ง

 

 

2. ปาร์ค จี-ซุง (2000-2011, 100 นัด, 13 ประตู)

Park Ji-sung เป็นชื่อที่เป็นที่รู้จักมากที่สุดในรายการนี้สำหรับแฟน ๆ ส่วนใหญ่ โดยประสบความสำเร็จในสโมสรมากกว่าชาวเกาหลีใต้คนอื่น ๆ ตลอดระยะเวลา 7 ปีกับแมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด เขาลงเล่นมากกว่า 200 นัดภายใต้การคุมทีมของเซอร์ อเล็กซ์ เฟอร์กูสัน เขาคว้าแชมป์พรีเมียร์ลีก 4 สมัย ลีกคัพ 3 สมัย และแชมเปียนส์ลีกระหว่างคุมทีมที่โอลด์ แทร็ฟฟอร์ด กลายเป็นนักเตะเอเชียคนแรกที่ทำได้ กับ PSV Eindhoven เขายังคว้าแชมป์ Eredivisie สองรายการและ KNVB Cup ทำให้เขาเป็นผู้เล่นเอเชียที่ได้รับการตกแต่งมากที่สุดเท่าที่เคยมีมา ผลงานระดับนานาชาติที่ดีที่สุดของเขาคือในฟุตบอลโลกปี 2002 เมื่อเขายิงประตูชัยในเกมกับโปรตุเกสเพื่อให้เกาหลีผ่านเข้ารอบน็อกเอาต์ นอกจากนี้เขายังทำประตูในฟุตบอลโลกปี 2549 และ 2553 ทำให้เขาเป็นนักเตะเอเชียคนแรกที่ทำได้ในฟุตบอลโลก 3 สมัยติดต่อกัน

 

 

1. ชา บอมคุง (1972-1986, 121 นัด, 55 ประตู)

เห็นได้ชัดว่า Cha Bum-kun จะเป็นผู้เล่นที่โดดเด่นของเกาหลีตั้งแต่เริ่มต้น เมื่อเขาเปิดตัวกับทีมชาติในปี 1972 เขายังอยู่ในช่วงวัยรุ่น ทำให้เขาเป็นผู้เล่นที่อายุน้อยที่สุดที่ทำได้ เขาชนะ 121 แคปและทำประตูได้ 55 ประตูซึ่งอยู่ในอันดับต้น ๆ ของการจัดอันดับการทำประตูของเกาหลี เขายังเล่นในฟุตบอลโลกปี 1986 อีกด้วย แม้ว่าชื่อเสียงของเขาในฐานะตัวรุกที่อันตรายจะนำหน้าเขา และผู้เล่นสองคนมักจะตามเขาเพื่อจำกัดอิทธิพลของเขาในการแข่งขัน เขามีอิทธิพลมากที่สุดในระดับสโมสร เมื่อเขาย้ายไปบุนเดสลีกา ในไม่ช้าเขาก็สร้างชื่อเสียงให้ตัวเองเป็นหนึ่งในกองหน้าที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในยุโรป โดยได้รับฉายาว่า ‘ชาบูม’ จากลูกยิงที่ทรงพลัง ชายิงได้ 98 ประตูจากการลงเล่น 308 นัดในช่วง 10 ปีที่เยอรมนี คว้าแชมป์ยูฟ่า คัพ 2 สมัย และเดเอฟเบ โพคาล เขาได้รับการพิจารณาให้เป็นนักฟุตบอลเอเชียที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในศตวรรษที่ 20 โดย IFFHS