LeBron James เทียบชั้น Michael Jordan ไม่ได้

Michael Jordan ออกจาก NBA หลังจากฤดูกาล 1997-98 นับตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา เราก็ได้มองหาผู้สืบทอดตำแหน่งของเขา ผู้เล่นที่จะมาแทนที่เขาในฐานะผู้เล่นที่ดีที่สุดในเกม—และอาจเหนือกว่าเขา

>> เว็บไซต์เดิมพันที่ดีที่สุด (2024)

MJ มีผู้สืบทอดตำแหน่งเมื่อเลอบรอน เจมส์เข้าร่วมทีมไมอามี ฮีต พัฒนาจัมเปอร์ และพัฒนาหลังเกม ไม่มีนักกีฬาคนใดสร้างช่องว่างเหมือนจอร์แดนระหว่างตัวเขากับเพื่อนร่วมงาน

Shaq ไม่สามารถถอดมันออกได้

ในความทรงจำของเรา Shaquille O’Neal เป็นสัตว์ร้ายที่ไม่มีใครหยุดยั้งได้ในช่วงต้นยุค 2000 ถึงกระนั้น เขาก็ได้ MVP ในฤดูกาลปกติเพียงรายการเดียว และมักจะถูกจำกัดด้วยอาการบาดเจ็บ—และการยิงโยนโทษ นั่นเป็นไปไม่ได้สำหรับโกเบ

 

 

Kobe Bryant ทำคะแนนได้ 81 แต้มในเกม เฉลี่ย 35 แต้มต่อฤดูกาล และเลียนแบบทัศนคติของ Jordan ที่ว่า “ฉันมันห่วย แต่เพราะฉันอยากชนะ มันจึงดี” แต่เขาไม่เคยครองส่วนที่เหลือของลีก เขาเพิ่งได้รับรางวัล MVP หนึ่งรางวัล และไม่สามารถผ่านเข้ารอบที่ 1 ได้ก่อนที่โป กาซอลจะมา Steve Nash มี MVP มากกว่า Kobe แต่ก็มีคนอื่นเอาเขาไปเปรียบเทียบกับ Jordan แม้แต่ MJ ผู้เล่นให้กับ Washington Wizards ในต้นปี 2000 ก็ไม่สามารถประสบความสำเร็จได้

เลอบรอนเป็นเพียงคนเดียวที่เหลืออยู่

 

Kobe น่าทึ่งมาก Kevin Durant ยอดเยี่ยมและพัฒนาขึ้น James Harden สามารถทำประตูได้ และ Carmelo Anthony สามารถทำประตูได้ แต่ไม่มีใครปฏิเสธได้ว่า LeBron James เป็นหัวและไหล่เหนือทุกคนในลีก

ผู้เล่นไม่ได้นำหน้าเพื่อนของเขาไปไกลขนาดนี้ตั้งแต่ไมเคิล จอร์แดน แน่นอนว่าทุกคนอยากรู้ว่า LBJ ดีกว่า Michael Jordan หรือไม่? เขาต้องทำอย่างไรเพื่อแซงหน้าเขาที่ดีที่สุดตลอดกาล?

นั่นเป็นการถกเถียงที่ดี

แต่มันก็เหมือนกับการเปรียบเทียบแอปเปิ้ลกับ…อืม บางอย่างที่แตกต่างจากแอปเปิ้ลมาก

จอร์แดนจะเป็นจอร์แดนตลอดไป และเลอบรอนจะเป็นเลอบรอนตลอดไป จอร์แดนคือนักบาสเก็ตบอลที่เก่งที่สุดตลอดกาล เลอบรอน เจมส์ อาจกลายเป็นนักบาสเก็ตบอลที่สมบูรณ์แบบตลอดกาล อย่างไรก็ตาม มันไม่เหมือนกัน

จอร์แดนเคยเล่นบาสเก็ตบอลด้วยความแค้น สัญชาตญาณการฆ่าที่เลื่องชื่อของเขาอาจเกินจริง (จำไว้ว่า ครั้งหนึ่งเขาเคยโยนโทษในเกมโดยหลับตาขณะแกล้ง Dikembe Mutombo) แต่ดูเกมเพลย์ออฟของ Jordan วินเทจ แล้วคุณจะเห็นการกระทำที่ต่อเนื่อง การมีส่วนร่วมอย่างต่อเนื่องของเขา และการใช้พลังงานอย่างต่อเนื่อง

ในการป้องกัน เขาจะยื่นมือไปที่ช่องทางผ่านเพื่อสร้างการหมุนเวียน จากนั้นพุ่งออกนอกเขตที่อีกฝั่งหนึ่งเพื่อช่วยการส่งบอลเอาแต่ใจของเพื่อนร่วมทีม รับบอลคืน และหาเพื่อนร่วมทีมอีกคนที่มุมสาม

เขาจะยิง, พลาด, เก็บรีบาวด์, กลับขึ้นมา และโดนทำฟาวล์

เขาจะดุเพื่อนร่วมทีมสำหรับความผิดพลาดในการป้องกัน จากนั้นนำลูกบอลลงมาในสนามและหาผู้เล่นคนนั้นเพื่อเปิดจัมเปอร์ทันที

จอร์แดนยิงพลาด 10 จาก 11 ครั้งล่าสุดในเกมที่ 7 ของ 1998 Eastern Conference Finals ที่พบกับ Indiana Pacers อย่างไรก็ตาม ทีมของเขายังคงชนะได้เนื่องจากกิจกรรมที่ต่อเนื่องของเขาทำให้ Pacers เสียไปทั้งสองด้าน ทำให้ Bulls อยู่ได้นานกว่าพวกเขา

เกมของจอร์แดน โดยเฉพาะอย่างยิ่งเกมที่เขาเพิ่งเริ่มต้นอาชีพ มักมีรูปแบบเดียวกันเสมอ เขาใช้เวลา 6 นาทีแรกของเกมในการเลื่อน ชะลอ และพยายามมีส่วนร่วมกับเพื่อนร่วมทีม จากนั้นเขาจะยิงอีกสองสามนัดเพราะเขาเปิด และเมื่อจบควอเตอร์แรก เขาก็ได้ 10 คะแนน เขาเกือบจะหยุดตัวเองไม่ได้

จอร์แดนเล่นบาสเก็ตบอลอย่างหนักจนปั้นเกมได้ตามใจ จอร์แดนครองบาสเกตบอล

เลอบรอนต้องทำสิ่งนี้ในบางโอกาส

บางครั้งเขาพยายามใช้จิตตานุภาพและพละกำลังทั้งหมดเพื่อชนะเกม นั่นทำให้เขาชนะเกมที่ 6 ของ NBA Finals ปี 2013 เลอบรอนชนะเกมนั้นแม้ว่าเรย์อัลเลนเตะมุมสามครั้งโดยเหลือเวลาอีกห้าวินาที ในทางกลับกัน เลอบรอนมีจังหวะเหมาะเจาะที่จะปล่อยจอร์แดนที่อยู่ภายในออกมา ขณะที่จอร์แดนก็เป็นจอร์แดนเสมอ

เลอบรอนไม่ได้พิชิตบาสเก็ตบอล เลอบรอนกำลังแก้ปัญหานี้

เมื่อเขาพัฒนา LBJ จะกลายเป็นนักบาสเก็ตบอลในอุดมคติ ถ้าเขายิงเลย เขาก็ยิงได้ดีเท่านั้น เขาผ่านบอลได้อย่างยอดเยี่ยม เขายืนหยัดเพื่อผู้เล่นที่ต้องหยุดมากที่สุด เมื่อเล่นเกมรับนอกสนาม เขาตั้งตัวได้อย่างไม่มีที่ติ บางครั้งสมบูรณ์แบบเสียจนลูกบอลไปไม่ถึงข้างสนาม

เขากำลังทำงานเพื่อเป็นผู้เชี่ยวชาญในเกมเพื่อให้ทุกการเคลื่อนไหวของเขาถูกต้อง และเกมบาสเก็ตบอลกำลังทำงานทั้งหมดให้กับเขา

ไม่ใช่เพราะเขาขี้เกียจ แต่เพราะเขาพยายามส่งบอลในอุดมคติ กระโดดในช่องทางผ่านที่สมบูรณ์แบบ หรือยิงประตูที่สมบูรณ์แบบ LeBron ดูเหมือนจะใช้ครูสคอนโทรลในเกมส่วนใหญ่ เขากำลังมองในมุมต่างๆ เขาจับตาดูแฟชั่น

ในระหว่างฤดูกาลปกติ เขาเอนเอียงไปทางเกมรับหรือเล่นเกมรุกแบบเฉยเมยเกินไปหรือไม่? นั่นไม่ใช่ความเฉยเมย เขาให้ความสนใจ ทดลอง และหากลยุทธ์อย่างต่อเนื่องเพื่อควบคุมการครอบครองบอลของฝ่ายรุกโดยไม่ต้องแตะบอลหรือชูนิ้วเพื่อชนะเกม

จากเกมแรกถึงเกมที่สามของการแข่งขันชิงแชมป์ปี 2013 เลอบรอนไม่ลังเลเลย

เขาถามคำถามให้ดีขึ้นเพื่อทำความเข้าใจซีรีส์และโอกาสในการประสบความสำเร็จ หลายคนลืมไปว่าเจมส์มีส่วนเพียง 17 แต้มและบล็อกในอุดมคติในช่วงเวลาที่เหมาะสมในเกมที่ 2 ของฮีต ฮีตต้องการเพียงแค่นั้นเพื่อลุกขึ้นมาหวดสเปอร์ส

สถิติไม่ใช่ประเด็น เจมส์สามารถบรรลุถึงสวรรค์ของบาสเก็ตบอลได้โดยไม่ต้องทำค่าเฉลี่ยสามเท่า การแสดงของเลอบรอนที่สมบูรณ์แบบคือการที่ฮีตชนะ 103-94 ขณะที่เจมส์ยิงได้โดดเด่นสองสามลูก เล่นช่วยรับได้อย่างไร้ที่ติ และจัดฉากสำคัญสองสามฉาก เขาไม่จำเป็นต้องเชื่อมต่อกับช็อตใดช็อตหนึ่งด้วยซ้ำ สิ่งสำคัญคือเมื่อกระสุนถูกไล่ออก กระสุนเหล่านั้นเป็นกระสุนที่เหมาะสมที่สุดในสถานการณ์นั้นๆ

เมื่อทีมของเขาประสบปัญหา และเขาต้องการ LeBron จะเปลี่ยนเข้าสู่โหมด Michael Jordan ตัวอย่างเช่น ในเกมของชิคาโก บูลส์เมื่อปลายปีที่แล้วที่จบสตรีคการชนะ 27 เกมของพวกเขา เลอบรอนตีเคิร์ก ฮินริชเพื่อที่เขาจะได้วิ่งไปที่ห่วง ตบลูกยิง และเอาบอลคืนทุกครั้งที่ลงสนาม

แต่นอกเหนือจากนั้น เขาปล่อยให้เกมมาหาเขาในความหมายทั้งหมด

จอร์แดนไม่เคยพยายามที่จะเป็นผู้เล่นที่สมบูรณ์แบบ

เขาคงคิดน้อยไป เขาหมกมุ่นอยู่กับการพยายามเอาชนะเกมบาสเก็ตบอลด้วยการฆ่าตัวตายทั้งสองฝ่าย เขาต้องการที่จะผ่านพ้นมากกว่าที่จะไร้ที่ติ เขามีประสิทธิภาพ แต่ประสิทธิภาพของเขาเป็นผลพลอยได้จากพรสวรรค์และความมุ่งมั่นที่จะประสบความสำเร็จ เขาก็ชนะเช่นกัน

เจมส์พยายามเล่นเกมบาสเก็ตบอลในอุดมคติให้ได้ผล สำหรับจอร์แดน ไม่มีคำว่า “ยิงไม่ดี” เพราะจอร์แดนเป็นคนยิงเอง แต่เจมส์ได้ทำงานเพื่อกำจัด “การยิงที่แย่” ออกจากคลังแสงของเขาในช่วงหลายฤดูกาลที่ผ่านมา และมันได้ช่วยให้เขาได้รับชัยชนะ

จอร์แดนและเจมส์มีลักษณะร่วมกันในการครอง NBA ในยุคของตน เราจะเรียกสิ่งนี้ในอีกสิบปีข้างหน้าว่าเป็นยุคของ LeBron แม้ว่า James จะไม่เคยได้แชมป์อีกเลยก็ตาม ฉันจำเป็นต้องพูดถึงจอร์แดนหรือหกชื่อนี้หรือไม่? สิบชื่อสำหรับการให้คะแนน? MVP ห้าคน? รางวัลผู้เล่นแนวรับแห่งปี?

แต่อำนาจสูงสุดนั้นคือทั้งหมดที่พวกเขามีเหมือนกัน

ไม่ใช่แค่เจมส์และจอร์แดนเท่านั้นที่มีชุดทักษะที่แตกต่างกันในฐานะผู้เล่น พวกเขาใช้วิธีการดั้งเดิมทั้งหมดในเกม อย่างไรก็ตาม พวกเขาเป็นผู้เล่นที่ยอดเยี่ยมทั้งคู่แต่ต่างรูปแบบ

Michael Jordan จะไม่มีตัวตนอีกต่อไป แม้จะใช้เวลาตลอดอาชีพการงานเพื่อพยายามเลียนแบบจอร์แดน แต่ดเวน เวด และโคบี ไบรอันต์ก็ทำได้แค่ประจบประแจงเขาเท่านั้น และถ้ามีคนเลียนแบบเลอบรอน เจมส์ปรากฏตัว—ผู้ชายที่แสวงหาความสมบูรณ์แบบของบาสเก็ตบอลในลักษณะเดียวกับที่เขาทำ—เขาจะทำมันค่อนข้างแตกต่างออกไปและมักจะไม่ทำเช่นกัน

เลอบรอนไม่เคยจับจอร์แดนได้ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาต้องจับได้ เขาทำสิ่งต่าง ๆ กับบาสเก็ตบอลที่เราไม่รู้ว่าสามารถทำได้

และไม่เป็นไรหากคนในอนาคตจะมองว่าเขาเป็นคนที่ดีที่สุดเท่าที่เคยมีมา เขายังไม่ใช่จอร์แดน