Drużyny z przeszłości nie mogły wygrać mistrzostw bez dominującego centrum. Podobnie większość MVP NBA wygrywają centra.

Lokalizacja ośrodka bardzo się zmieniła w ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat. Ale nowe pokolenie wielkich mężczyzn próbuje przesunąć równowagę sił z powrotem na środek.

• Willis Reed

Bohaterowie: 2

Wyróżnienia: MVP 1969, 2 MVP w finale, 7 All-Stars, 5 All-NBA, 1 All-Defensive Team, debiutant roku 1964, Hall of Fame
Reed wygrał 2 finały MVP i 2 mistrzostwa NBA z New York Knicks. Reed jest kluczowym członkiem Hall of Fame, siedmiokrotnym All-Star i jednym z 10 największych ośrodków wszechczasów.

• Wes Unseld

  Mistrz: 1

  Wyróżnienia: MVP 1968, MVP finałów 1977, 5 All-Stars, 1 All-NBA selekcja, debiutant roku 1968, Hall of Fame

  Unseld wygrał mistrzostwa NBA i finały MVP w 1977 roku, a ligowy MVP i debiutant roku w latach 1968-1969. Najwyraźniej Unseld jest jednym z 10 najlepszych ośrodków wszechczasów i jedną z cech charakterystycznych „starej szkolnej koszykówki”.

• Patryk Ewing

  Mistrz: 0

  Wyróżnienia: 11 All-Stars, 7 All-NBA, 3 All-Defensive Team, debiutant roku 1985, Hall of Fame

  Nigdy nie wygrał mistrzostw, ale został wybrany do 11 drużyn All-Star i jest Hall of Famer. Ewing znajduje się w pierwszej dziesiątce dzięki konsekwentnemu i niekontrowersyjnemu występowi w New York Knicks.

  

• Mojżesz Malone

  Mistrz: 1

  Wyróżnienia: 3x MVP, 1982 Finals MVP, 12x All-Star, 8x All-NBA, 2x All-Defensive Team, Hall of Fame

  Nieżyjący już wielki Moses Malone wygrał wszystko w lidze, w tym mistrzostwo NBA i finały MVP. Jest uosobieniem oldschoolowego centrum, kontrolującego odbicie i farbę z siłą i finezją.

  

• David Robinson

  Bohaterowie: 2
  Wyróżnienia: 1994 MVP, 10 All-Star, 10 All-NBA Draft, 8 All-Defensive Team, obrońca roku 1991, mistrz punktacji 1993, zablokowany mistrz 1991, debiutant roku 1989, Hall of Fame
  Zdobył nagrodę MVP, ma przywództwo, dobrze broni obręczy i jest bestią defensywną. Jeden z najbardziej kultowych i szanowanych Hall of Famers wszech czasów, Robinson ledwo ominął pierwszą piątkę.

• Hakeem Olajuwon

  Bohaterowie: 2

  Wyróżnienia: MVP 1993, MVP 2 finałów, 12 All-Star, 12 All-NBA, 9 All-Defensive, 2 Defensywny gracz roku, 3 Block Champions, Hall of Fame

  Hakeem Olajuwon wykorzystał nieobecność Michaela Jordana w 1994 i 1995 roku, aby wygrać dwutorowe i finałowe MVP. Hakim ma to wszystko, zdobywając nagrody DPOY i MVP. Bez wątpienia Hakim jest w pierwszej piątce.

• Bill Russell

  Bohaterowie: 11

  Wyróżnienia: 5-krotny MVP, 12-krotny All-Star, 11-krotny All-NBA, All-Defensive Team 1968, Hall of Fame

  Największy zwycięzca wszechczasów, Russell wygrał 11 pierścieni w ramach dynastii Boston Celtics. Nikt nie może strzec obręczy jak Russell, a jego obronny wpływ może być największy w historii. Jako czysty lider i zwycięzca, Russell jest zdecydowanie w pierwszej piątce centrum wszechczasów.

  

• Wilt Szambelan

  Bohaterowie: 2

  Wyróżnienia: 4-krotny MVP, MVP finałów 1971, 13-krotny All-Star, 10-krotny All-NBA, 2-krotny All-Defense, 7-krotny mistrz punktacji, debiutant roku 1959, Hall of Fame

  Wilt był większy i bardziej wysportowany niż wszyscy przeciwnicy swojej epoki, co mogło pomóc mu osiągnąć jego wielkość. Ale i tak się tam dostał i jest trzecim najlepszym centrum wszechczasów, legendą gry.

  

• Shaquille O’Neal

  Bohaterowie: 4

  Wyróżnienia: MVP 1999, MVP 3 finałów, 15 All-Star, 14 All-NBA, 3 All-Defensive, 2 punkty, debiutant roku 1992, Hall of Fame

  3 finałowe MVP, 4 pierścienie i najbardziej dominująca wytrzymałość w historii. Jest właścicielem zarządu i onieśmiela drużynę bardziej niż jakikolwiek duży człowiek. Nawet jako ogromny mężczyzna Shaq jest niezwykle wysportowany i techniczny, dlatego zajmuje drugie miejsce na tej liście.

  

• Kareem Abdul-Jabbar

  Bohaterowie: 6

  Wyróżnienia: 6x MVP, 2x Finals MVP, 19x All-Star, 15x All-NBA, 11x All-Defensive, 2x Scoring, 4x Block Champion, debiutant roku 1969, Hall of Fame

  Kareem Abdul-Jabbar to najlepszy ośrodek w historii. Kareem był dominującym graczem po czterdziestce i był siłą na obu końcach kortu.